“มีความรักมันก็ควรจะมีความสุขรึเปล่าวะ?”
เพื่อนคนนึงพูดประโยคนี้ขึ้นมา ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติทั่วไปที่เมื่อเรามีความรัก เราก็มักคาดหวังถึงชีวิตคู่ที่มีแต่ความสุข เต็มไปด้วยความเข้าอกเข้าใจ มีช่วงเวลาที่ดีให้กันและกันในทุกวัน
“แต่คนเรามันจะมีแต่ความสุขให้กันได้จริงๆเหรอวะ?”
เพื่อนอีกคนแย้งขึ้นมาและอธิบายต่อว่า มนุษย์ทุกคนก็มักเลือกคนรักที่ตัวเองคิดว่าดีที่สุด เข้ากับเราที่สุด และเป็นคนที่คิดว่าจะสามารถใช้ชีวิตที่เหลือกับคนนี้อย่างมีความสุขที่สุดอยู่แล้ว
แต่ในความเป็นจริงไม่ว่าเราจะเลือกแล้วเลือกอีกขนาดไหน เมื่อคนสองคนต้องมาใช้ชีวิตร่วมกัน มันก็ไม่ใช่เรื่องที่มีแต่ความสุข ความรักเมื่อลงสนามจริงยังเต็มไปด้วยความทุกข์ ความเห็นแก่ตัว เรื่องน่าโมโห เรื่องน่าหงุดหงิด และเรื่องอื่นๆที่ทำให้เราเสียใจได้อีกมากมาย
ทุกความสัมพันธ์จึงต้องการการปรับตัวจากทั้งสองฝ่าย แต่สุดท้ายมนุษย์เราก็เติบโตมาคนละที่ มีประสบการณ์ชีวิตที่ต่างออกไปคนละแบบ ทุกคนจึงมีทั้งความดี และความไม่ดีที่เป็นนิสัยส่วนตัวทั้งหมด
คนรักของเราก็เช่นกัน
บางคนอาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อยเช่นกินข้าวไม่ล้างจาน ไม่ชอบเก็บบ้าน หรือเป็นคนจู้จี้ย้ำคิดย้ำทำ จนถึงเรื่องใหญ่ๆอย่างเป็นคนอารมณ์ร้อน หรือเป็นคนชอบโกหกเรื่องเล็กๆน้อยๆจนเป็นนิสัย
เมื่อสุดท้ายมันถึงจุดที่เราสองคนต่างแก้ไขไม่ได้แล้ว เราควรจะจัดการยังไงต่อกับความรักครั้งนี้?
"บางเรื่องก็จัดการไม่ได้หรอก กูพยายามกันหลายรอบแล้ว ถึงบอกไงว่าธรรมชาติของความรักมันไม่ได้มีแต่ความสุข" เพื่อนพูดขึ้นมา
ไม่มีใครมีความสามารถมากพอที่จะทำให้อีกคนมีความสุขได้ตลอดเวลา และแน่นอนก็ไม่มีใครที่ควรได้รับแต่ความทุกข์ตลอดเวลา เพราะฉะนั้นในทุกความสัมพันธ์ เราถึงต้องชั่งใจว่าสุดท้ายแล้ว
เราสามารถรับความดีและความไม่ดีของเค้าได้ขนาดไหน
ความรักที่ดี ไม่ใช่ความรักที่มีแต่ความสุข และความรักที่ดีอาจไม่ได้ต้องการคนที่ดีพร้อมทุกอย่าง แต่ความรักที่ดี อาจจะแค่เป็นความรักที่เราต่างยอมรับและจัดการกับข้อเสียของทั้งสองฝ่ายได้
อาจไม่ต้องดีที่สุด ไม่ต้อง perfect ที่สุด แต่แค่เราเข้าใจส่วนผสมทั้งความสุขและความทุกข์ของกันและกันได้
นั่นก็คือความรักที่ดี ที่เราสองคนมีต่อกันได้
รัก
ช่า บันทึกของตุ๊ด
Search